Naat, üks tülikamaid umbrohtude seas, on samas vägagi positiivselt mitmekülgne – nii toidu- kui ravimtaim ning ka kaunis pinnakatja.
Kuuldes või lugedes sõna „naat” paneb aju meie tahtest sõltumatult selle kõrvale mõiste „nuhtlus”.
Kuigi naati ei saa kuidagi otseses mõttes ravimtaimeks pidada, on vanarahvas ometi sellest oma hädade-haiguste leevenduseks abi saanud. Või vähemalt sellesse uskunud.
Granaatõun on täielik imerohi. Praegusel viirusterohkel ajal aitab granaatõun tugevdada immuunsüsteemi antioksüdantide ja vitamiinidega, samuti ohjab põletikke.
Tarvis läheb:1 granaatõun200 g külmutatud vaarikaid1 õun0,5 pikka kurki2 sl mett1 sl riivitu
Granaatõunamahla ei soovitata üldse inimestele, kellel on mao ülihappesus, haavandid ja muud maohädad.
Haavandit ja teisi maohaigusi ravitakse mitte granaatõuna mahla, vaid selle koorest valmistatud tõmmisega. Selleks:• puhasta hoolikalt granaatõun peal
Tavalised ja hästi tuntud maitseparandajad on sool, suhkur, rasv, äädikhape, sidrunimahl, vürtsid ja ürdid. Peale nende on kasutusel veel teisigi parema maitse andjaid, nagu näiteks naatriumglutamaat, vanilliin ning pärmihelbed.
Mahlast ja aromaatset granaatõuna nautides pista mõni seeme potti mulla sisse ja vaata, mis juhtub.
Arvatakse, et piiblis kirjeldatud Eedeni aia õun, mille Eeva andis Aadamale, oli tegelikult granaadipuu vili ehk granaatõun.